Αποφάσισα στη σημερινή συνταγή να δώσω το χρώμα της ιστορίας, σήμερα που θυμόμαστε την 29η Μαΐου 1453, την ημέρα της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης.
Πώς λοιπόν θα συνδεθεί η συνταγή που σας παρουσιάζω σήμερα, με την ιστορία;;;
Περίπου στα 1438 ο τότε Αυτοκράτορας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας Ιωάννης Παλαιολόγος και υπό το βάρος της επικείμενης επίθεσης των Οθωμανών, οι οποίοι κυριολεκτικά βρίσκονταν σε απόσταση αναπνοής από την Βασιλεύουσα, αποφασίζει πως ως έσχατη λύση και μοναδική σανίδα σωτηρίας για την Πόλη ήταν η βοήθεια από τη Δύση. Ο τρόπος ένας, και τον πρότεινε στον Πάπα Ευγένιο Δ': η ένωση των δύο εκκλησιών με αντάλλαγμα την στρατιωτική υποστήριξη απέναντι στον ασφυκτικό κλοιό των Τούρκων.
Αν και ο αυτοκράτορας Ιωάννης θα προτιμούσε η σύνοδος των δύο εκκλησιών και οι συζητήσεις να γίνουν στην Κωνσταντινούπολη, αντίθετα, τελικά εστάλη τριμελής αντιπροσωπεία Βυζαντινών λόγιων μοναχών και στις 9 Απριλίου 1438 ξεκίνησε στη Φεράρα της Ιταλίας η σύνοδος, χρηματοδοτούμενη από των Κόζιμο των Μεδίκων, έναν πλούσιο ευγενή της Ιταλίας. (βλέπετε τότε διάφοροι ευγενείς αναλάμβαναν να υποστηρίζουν τη διαμονή και τη σίτιση αντιπροσωπειών καθώς δεν υπήρχε οργανωμένη κεντρική εξουσία με τη σημερινή έννοια του όρου).
Να μην σας κουράζω όμως με τις ιστορικές λεπτομέρειες !
Να λοιπόν που σιγά σιγά θα σας φέρω στο θέμα μας.... όλοι αυτοί οι άνθρωποι συγκεντρωμένοι εκεί έπρεπε και να ταϊστούν... Σωστά;
Ο μάγειρας, λέει το ιστορικό παραλειπόμενο, θέλοντας να εντυπωσιάσει τους Βυζαντινούς φιλοξενούμενους προετοίμασε ένα χοιρινό έδεσμα με μυρωδικά, αργοψημένο στην κατσαρόλα με ξύδι και παρθένο ελαιόλαδο.
Όταν πια έφτασε το χοιρινό στο τραπέζι, ο ενθουσιασμός της ελληνικής αντιπροσωπείας ήταν τέτοιος για το πιάτο που τους προσφέρθηκε και τη νοστιμιά του, που αντήχησε στην αίθουσα η επευφημία για τον σεφ της βραδιάς, στα ελληνικά: Άριστα! Άριστα!
Για την ιστορία να σας αναφέρω πως τελικά οι συνομιλίες οδήγησαν στο γνωστό ναυάγιο καθώς 15 χρόνια αργότερα φτάσαμε στην πτώση της Πόλης, αλλά έμεινε στην ιστορία η επιτυχία εκείνου του... μπουφέ. Δυστυχώς.
Από τότε λοιπόν και μέχρι σήμερα αυτό το πιάτο μαγειρεύεται στην Ιταλία και η συνταγή καλείται στα Ιταλικά ως : L' Arista alla Reggiana
Και αν πάτε Ιταλία, το καλύτερο μέρος για να φάτε L 'arista είναι στην Τοσκάνη.
Μη φανταστείτε όμως ότι πρόκειται για κάποιο περίτεχνο πιάτο με εξεζητημένα υλικά ή και μέθοδο μαγειρέματος.
Μιλάμε για μια μεσαιωνική συνταγή και τότε οι άνθρωποι δεν είχαν στη διάθεσή τους, ούτε και οι ουρανίσκοι τους ήταν συνηθισμένοι σε αφθονία επιλογών.
Μαγείρευαν ως επί το πλείστον με όσα έβγαζε το περιβολάκι τους, τόσο από λαχανικά όσο και από οικόσιτα ζώα.
Το μόνο που σίγουρα πρέπει να έχετε για να πετύχετε αυτή τη συνταγή είναι υπομονή μια καλή κατσαρόλα γιατί το κρέας σιγοψήνεται χωρίς πολλά ζουμιά.
ΥΛΙΚΑ:
1 κιλό χοιρινό μπούτι χωρίς κόκκαλο περασμένο σε δίχτυ
5 σκελίδες σκόρδο
2 κ.σ. ψιλοκομμένο φρέσκο δενδρολίβανο
αλάτι κατά βούληση
φρεσκοτριμμένο πιπέρι άφθονο
1 κ.σ. ξύδι
2 κ.σ. μέλι
μπόλικο έξτρα παρθένο ελαιόλαδο
1 ποτ. λευκό ξηρό κρασί
1 κ.σ. κορν φλάουερ
ΕΚΤΕΛΕΣΗ:
Ζητάμε από τον κρεοπώλη να μας περάσει 1 κιλό χοιρινό μπούτι μέσα σε δίχτυ. (πείτε του να σας αφήσει λιπάκι γύρω γύρω γιατί το χοιρινό είναι ένα κρέας που δεν έχει λίπος ανάμεσα στις μυικές του ίνες όπως το μοσχάρι και έτσι εύκολα αν μάλιστα παραψηθεί γίνεται σφιχτό)
Πολτοποιούμε το σκόρδο, ψιλοκόβουμε το δενδρολίβανο και ανακατεύουμε μαζί με το αλάτι, το πιπέρι, το μέλι το ξύδι και μπόλικο λάδι (τουλάχιστον 100ml υπολογίστε) και με αυτό το πλούσιο μυρωδάτο μείγμα πασαλείβουμε το χοιρινό με τα χεράκια μας κάνοντας μασάζ με τα υλικά να πάνε παντού.
Επίσης προσεκτικά με ένα κοφτερό μαχαιράκι κάνουμε τρύπες στο κρέας για να πάει και μέσα του όσο γίνεται αυτό το υλικό.
Το αφήνουμε στο ψυγείο για 36 ώρες να μαριναριστεί.
Σε μια κατσαρόλα στην οποία ρίχνουμε μπόλικο λάδι σε χαμηλή φωτιά θωρακίζουμε το κρέας και στη συνέχεια σβήνουμε με το λευκό κρασί.
Προσθέτουμε 2 ποτήρια καυτό νερό και σκεπάζουμε την κατσαρόλα.
Θα χρειαστούμε περίπου 45' μαγείρεμα στην κατσαρόλα σε χαμηλή φωτιά πάντα.
Στη συνέχεια για 1 ώρα θα το βάλουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 για το τελευταίο στάδιο του μαγειρέματος. (αν και η ορίτζιναλ εκδοχή να ξέρετε θέλει μόνο μαγείρεμα στην κατσαρόλα και επίσης σας καλεί να βάλετε κλωναράκια δενδρολίβανου γύρω γύρω στο κρέας.)
Δένουμε το ζουμί από το κρέας με 1 κ.σ. κορνφλάουερ για μια παχύρρευστη σάλτσα με την οποία θα το περιχύνουμε και το σερβίρουμε συνοδεύοντας με βραστά λαχανικά ή μανιτάρια, ριζότο ή και πατάτες φούρνου.
Για να το κόψουμε καλό είναι να περιμένουμε 30' να παγώσει λίγο και μετά να το κόβουμε με ένα κοφτερό μεγάλο μαχαίρι πάνω στο ειδικό ξύλο που έχουμε στην κουζίνα μας.
Τέλος, ένα παγωμένο ροζέ ολοκληρώνει μαγευτικά αυτό το πιάτο.
Πώς λοιπόν θα συνδεθεί η συνταγή που σας παρουσιάζω σήμερα, με την ιστορία;;;
Περίπου στα 1438 ο τότε Αυτοκράτορας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας Ιωάννης Παλαιολόγος και υπό το βάρος της επικείμενης επίθεσης των Οθωμανών, οι οποίοι κυριολεκτικά βρίσκονταν σε απόσταση αναπνοής από την Βασιλεύουσα, αποφασίζει πως ως έσχατη λύση και μοναδική σανίδα σωτηρίας για την Πόλη ήταν η βοήθεια από τη Δύση. Ο τρόπος ένας, και τον πρότεινε στον Πάπα Ευγένιο Δ': η ένωση των δύο εκκλησιών με αντάλλαγμα την στρατιωτική υποστήριξη απέναντι στον ασφυκτικό κλοιό των Τούρκων.
Αν και ο αυτοκράτορας Ιωάννης θα προτιμούσε η σύνοδος των δύο εκκλησιών και οι συζητήσεις να γίνουν στην Κωνσταντινούπολη, αντίθετα, τελικά εστάλη τριμελής αντιπροσωπεία Βυζαντινών λόγιων μοναχών και στις 9 Απριλίου 1438 ξεκίνησε στη Φεράρα της Ιταλίας η σύνοδος, χρηματοδοτούμενη από των Κόζιμο των Μεδίκων, έναν πλούσιο ευγενή της Ιταλίας. (βλέπετε τότε διάφοροι ευγενείς αναλάμβαναν να υποστηρίζουν τη διαμονή και τη σίτιση αντιπροσωπειών καθώς δεν υπήρχε οργανωμένη κεντρική εξουσία με τη σημερινή έννοια του όρου).
Να μην σας κουράζω όμως με τις ιστορικές λεπτομέρειες !
Να λοιπόν που σιγά σιγά θα σας φέρω στο θέμα μας.... όλοι αυτοί οι άνθρωποι συγκεντρωμένοι εκεί έπρεπε και να ταϊστούν... Σωστά;
Ο μάγειρας, λέει το ιστορικό παραλειπόμενο, θέλοντας να εντυπωσιάσει τους Βυζαντινούς φιλοξενούμενους προετοίμασε ένα χοιρινό έδεσμα με μυρωδικά, αργοψημένο στην κατσαρόλα με ξύδι και παρθένο ελαιόλαδο.
Όταν πια έφτασε το χοιρινό στο τραπέζι, ο ενθουσιασμός της ελληνικής αντιπροσωπείας ήταν τέτοιος για το πιάτο που τους προσφέρθηκε και τη νοστιμιά του, που αντήχησε στην αίθουσα η επευφημία για τον σεφ της βραδιάς, στα ελληνικά: Άριστα! Άριστα!
Για την ιστορία να σας αναφέρω πως τελικά οι συνομιλίες οδήγησαν στο γνωστό ναυάγιο καθώς 15 χρόνια αργότερα φτάσαμε στην πτώση της Πόλης, αλλά έμεινε στην ιστορία η επιτυχία εκείνου του... μπουφέ. Δυστυχώς.
Από τότε λοιπόν και μέχρι σήμερα αυτό το πιάτο μαγειρεύεται στην Ιταλία και η συνταγή καλείται στα Ιταλικά ως : L' Arista alla Reggiana
Και αν πάτε Ιταλία, το καλύτερο μέρος για να φάτε L 'arista είναι στην Τοσκάνη.
Μη φανταστείτε όμως ότι πρόκειται για κάποιο περίτεχνο πιάτο με εξεζητημένα υλικά ή και μέθοδο μαγειρέματος.
Μιλάμε για μια μεσαιωνική συνταγή και τότε οι άνθρωποι δεν είχαν στη διάθεσή τους, ούτε και οι ουρανίσκοι τους ήταν συνηθισμένοι σε αφθονία επιλογών.
Μαγείρευαν ως επί το πλείστον με όσα έβγαζε το περιβολάκι τους, τόσο από λαχανικά όσο και από οικόσιτα ζώα.
Το μόνο που σίγουρα πρέπει να έχετε για να πετύχετε αυτή τη συνταγή είναι υπομονή μια καλή κατσαρόλα γιατί το κρέας σιγοψήνεται χωρίς πολλά ζουμιά.
ΥΛΙΚΑ:
1 κιλό χοιρινό μπούτι χωρίς κόκκαλο περασμένο σε δίχτυ
5 σκελίδες σκόρδο
2 κ.σ. ψιλοκομμένο φρέσκο δενδρολίβανο
αλάτι κατά βούληση
φρεσκοτριμμένο πιπέρι άφθονο
1 κ.σ. ξύδι
2 κ.σ. μέλι
μπόλικο έξτρα παρθένο ελαιόλαδο
1 ποτ. λευκό ξηρό κρασί
1 κ.σ. κορν φλάουερ
ΕΚΤΕΛΕΣΗ:
Ζητάμε από τον κρεοπώλη να μας περάσει 1 κιλό χοιρινό μπούτι μέσα σε δίχτυ. (πείτε του να σας αφήσει λιπάκι γύρω γύρω γιατί το χοιρινό είναι ένα κρέας που δεν έχει λίπος ανάμεσα στις μυικές του ίνες όπως το μοσχάρι και έτσι εύκολα αν μάλιστα παραψηθεί γίνεται σφιχτό)
Πολτοποιούμε το σκόρδο, ψιλοκόβουμε το δενδρολίβανο και ανακατεύουμε μαζί με το αλάτι, το πιπέρι, το μέλι το ξύδι και μπόλικο λάδι (τουλάχιστον 100ml υπολογίστε) και με αυτό το πλούσιο μυρωδάτο μείγμα πασαλείβουμε το χοιρινό με τα χεράκια μας κάνοντας μασάζ με τα υλικά να πάνε παντού.
Επίσης προσεκτικά με ένα κοφτερό μαχαιράκι κάνουμε τρύπες στο κρέας για να πάει και μέσα του όσο γίνεται αυτό το υλικό.
Το αφήνουμε στο ψυγείο για 36 ώρες να μαριναριστεί.
Σε μια κατσαρόλα στην οποία ρίχνουμε μπόλικο λάδι σε χαμηλή φωτιά θωρακίζουμε το κρέας και στη συνέχεια σβήνουμε με το λευκό κρασί.
Προσθέτουμε 2 ποτήρια καυτό νερό και σκεπάζουμε την κατσαρόλα.
Θα χρειαστούμε περίπου 45' μαγείρεμα στην κατσαρόλα σε χαμηλή φωτιά πάντα.
Στη συνέχεια για 1 ώρα θα το βάλουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 για το τελευταίο στάδιο του μαγειρέματος. (αν και η ορίτζιναλ εκδοχή να ξέρετε θέλει μόνο μαγείρεμα στην κατσαρόλα και επίσης σας καλεί να βάλετε κλωναράκια δενδρολίβανου γύρω γύρω στο κρέας.)
Δένουμε το ζουμί από το κρέας με 1 κ.σ. κορνφλάουερ για μια παχύρρευστη σάλτσα με την οποία θα το περιχύνουμε και το σερβίρουμε συνοδεύοντας με βραστά λαχανικά ή μανιτάρια, ριζότο ή και πατάτες φούρνου.
Για να το κόψουμε καλό είναι να περιμένουμε 30' να παγώσει λίγο και μετά να το κόβουμε με ένα κοφτερό μεγάλο μαχαίρι πάνω στο ειδικό ξύλο που έχουμε στην κουζίνα μας.
Τέλος, ένα παγωμένο ροζέ ολοκληρώνει μαγευτικά αυτό το πιάτο.
ΚΑΛΗ ΟΡΕΞΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου